Pak përtej kufirit nga Izraeli, një depo eksplozivësh dhe minash të Hezbollahut

Ushtria izraelite u tregoi gazetarëve pjesë të asaj që tha se ishte infrastruktura ushtarake e rrënjosur thellë e Hezbollahut përtej kufirit në Libanin jugor.

Ne kishim hyrë në Libanin jugor të dielën herët pasdite me një kolonë automjetesh të blinduara përmes një boshllëku të goditur nga forcat izraelite në murin kufitar gjarpërues.

Një shteg natyral fshatar në një pyll me pemë me gjemba dhe gëmusha çoi në një kthinë të vogël. Këtu, në sektorin perëndimor të Libanit jugor, rreth 300 metra në veri të kufirit me Izraelin, forcat izraelite na treguan atë që ata e përshkruan si një post sekret ushtarak të Hezbollahut, të pajisur me sasi të mëdha eksplozivi dhe mina.

Posta ishte e dyta nga dy vendet që ushtria izraelite u tregoi gazetarëve ndërkombëtarë gjatë një vizite të mbikëqyrur në zonë, dy javë pasi Izraeli pushtoi Libanin jugor në ndjekje të Hezbollahut. Vendet ishin në një zonë malore me popullsi të rrallë, me gjethe pranë bregut të Mesdheut që tani kontrollon.

Në postë, izraelitët kishin ekspozuar minat, si dhe një arkë metalike të shënuar “Eksploziv”, me shkrime dhe numra anglisht dhe rusisht, që përmbante municion. U ekspozuan gjithashtu çizme, helmeta, një karikues i paneleve diellore dhe pajisje të tjera. Sipas zyrtarëve ushtarakë në vendngjarje, gropa e vogël kishte vend për rreth 10 luftëtarë – një ekip eksplozivi, thanë ata, misioni i të cilit ishte të hapte një boshllëk në murin e betonit të kufirit.

Qëllimi i deklaruar i pushtimit të Izraelit në Libanin jugor ishte të degradonte aftësitë ushtarake të Hezbollahut, milicisë së mbështetur nga Irani, dhe të shtynte luftëtarët e saj më në veri. Izraeli nuk ka thënë se sa larg do të përparojnë forcat e tij në Liban ose sa kohë do të qëndrojnë.

Zyrtarët ushtarakë në terren thanë se ishin të befasuar me shtrirjen e forcimit të Hezbollahut në pozicionet përpara, një shëtitje të shkurtër në veri të murit kufitar – dëshmi, thanë ata, se Hezbollahu kishte bërë përgatitje të përpikta për të realizuar planin e tij të kërcënuar prej kohësh për të pushtuar Izraelin verior.

Hassan Nasrallah, lideri i Hezbollahut, i cili u vra nga një sulm izraelit në një bunker nëntokësor pranë Bejrutit në fund të muajit të kaluar, “foli hapur për pushtimin e Galilesë”, tha Brig. Gjeneral Yiftach Norkin, oficeri komandues i Divizionit 146 të forcave rezervë që po punonte për çmontimin e infrastrukturës nëntokësore në zonë. Zoti Nasrallah kishte bërë deklarata publike duke u zotuar se do të pushtonte pjesë të Galilesë, në Izraelin verior, për më shumë se një dekadë.

Nuk ka asnjë të dhënë nëse, apo kur, Hezbollahu kishte ndërmend të realizonte një plan të tillë. Për herë të fundit luftoi kundër Izraelit në vitin 2006. Por gjenerali Norkin pohoi se sasia dhe cilësia e armatimit që Hezbollahu kishte sjellë në këto pozicione përpara, më pak se gjysmë milje larg kufirit, dëshmoi se “nuk ishte vetëm bisedë”.

New York Times nuk mundi të verifikonte në mënyrë të pavarur detajet e dhëna nga zyrtarët izraelitë të dielën në lidhje me vendndodhjen dhe shtrirjen e rezervave të armëve që u zbuluan, ose nivelin e përgatitjeve të Hezbollahut për një pushtim të Izraelit.

Zyrtarët ushtarakë thanë se, duke pasur parasysh fuqinë e Hezbollahut, një sulm i tillë mund të kishte qenë shumë më shkatërrues sesa sulmi i udhëhequr nga Hamas në Izraelin jugor më 7 tetor të vitit të kaluar.

Ky sulm shkaktoi kundërofensivë njëvjeçare të Izraelit në Gaza. Hezbollahu filloi të qëllonte mbi pozicionet izraelite të nesërmen në solidaritet me Hamasin, duke shkaktuar një shkëmbim zjarri në rritje që zhvendosi dhjetëra mijëra civilë në të dy anët e kufirit të Izraelit me Libanin.

Me vrasjen e z. Nasrallah dhe komandantëve të tjerë të lartë të Hezbollahut nga Izraeli, dhe me pushtimin e tij të mëpasshëm në Libanin jugor, muajt e fundit të konfliktit ndërkufitar me intensitet të ulët është shndërruar në një luftë më të gjerë.

Ne shkuam me makinë në vendndodhjen e parë përgjatë një rruge të ashpër të dheut që buldozerët ushtarakë kishin prerë nëpër shkurre, e njohur prej kohësh në Izrael si rezervat natyrore të Hezbollahut.

Një flamur izraelit fluturoi nga një trokitje e vogël, së bashku me emblemat e disa brigadave izraelite në tokë.

Ushtria mbikëqyri vizitën tonë dhe, nën kufizimet e vendosura, ne duhej të qëndronim me kolonën, të pranonim të mos zbulonim vendndodhjen e saktë dhe të përmbaheshim nga fotografimi i fytyrave të ushtarëve. Ne u udhëzuam gjithashtu të identifikonim oficerët që na informuan vetëm me gradat dhe emrat e tyre, në përputhje me rregullat e ushtrisë, përveç nëse specifikohet ndryshe.

Ne u ndalëm në majë të një kreshtë që ishte pastruar kryesisht nga pemët dhe furçat, me një pamje komanduese mbi një pjesë të veriut të Izraelit, duke përfshirë qytetin bregdetar të Nahariya dhe shtëpitë me çati të kuqe të disa komuniteteve kufitare.

Oficerët ushtarakë thanë se, në kundërshtim me pritjet e tyre, forcat izraelite deri më tani kishin hasur pak rezistencë nga luftëtarët e Hezbollahut në formën e luftimeve ballë për ballë. Ata thanë se luftëtarët u larguan drejt veriut me përparimin e izraelitëve, por se ata lanë pas mjete shpërthyese dhe kurthe bombarduese dhe vazhdojnë të bombardojnë forcat izraelite dhe vetë Izraelin me raketa, zjarr me mortaja dhe drone sulmuese nga linjat e tyre të reja.

Më vonë të dielën, ushtria tha se Hezbollahu lëshoi ​​një dron që goditi një bazë ushtarake pranë Binyamina, në Izraelin verior, duke vrarë katër ushtarë dhe duke plagosur dhjetëra të tjerë. Hezbollahu mori përgjegjësinë për sulmin.

Në ndalesën e parë, pamë dy boshte tuneli që të çonin në një rrjet strehësh dhe dyqanesh armësh të paktën një kate thellë në tokë. Një bazë e përdorur nga paqeruajtësit e Kombeve të Bashkuara ndodhej më pak se 200 metra larg.

Gjenerali Norkin tha se një lëshues raketash antitank u gjet në këtë pjesë të shkurtër të sistemit të tunelit, së bashku me hapjet që lejuan luftëtarët të qëllonin në Izrael nga nëntoka.

Majori Ariel, një komandant toge i forcës rezervë në zonë dhe një banor i një prej komuniteteve izraelite në luginën më poshtë, tha se ai kishte parë këtë mal për vite me rradhë. Megjithatë, ai tha për Hezbollahun, “madhësia se sa të ngulitur janë ata në këtë zonë ishte një surprizë për mua”.

Brenda një kilometri katror, ​​ose më pak se gjysmë milje katrore, tha ai, forcat kishin gjetur rreth 100 vende të përdorura nga Hezbollahu për boshte tunelesh, depo armësh, kabllo interneti, depo uji dhe furnizime, duke përfshirë hapësira termike, qese gjaku për transfuzione dhe komplete mjekësore të shënuara “Made in Iran”.

Në vendndodhjen e dytë, në pastrimin e pyllit, gjenerali Norkin tha se në fillim, trupat nuk mund të gjenin asnjë gjurmë të Hezbollahut. Por më pas ata vunë re shenja të shënuara në pemë dhe ndoqën shtegun. Një simbol i gjelbër ishte i dukshëm në një trung aty pranë. Një svastika e vogël ishte vizatuar në një trung nga një karrocë dore e përmbysur.

Nënkoloneli Tomer tha se forcat kishin gjetur qindra depo të ngjashme armësh dhe pajisjesh. Municionet ishin të reja dhe të ruajtura mirë, tha ai, disa me data të prodhimit nga viti i kaluar. Granatat me raketa ishin lyer me vaj dhe mbështjellë me plastikë kundër elementëve, tha ai.

Luftëtarët e Hezbollahut vinin këtu të veshur me rroba civile, si fermerë, tha ai, duke shtuar: “Sapo të jesh brenda shkurret, je shumë i padukshëm”.

Isabel Kershner, korrespondente e Times në Jerusalem, ka raportuar për çështjet izraelite dhe palestineze që nga viti 1990.

Përkthyer nga klankosova.tv.

*Klikoni KËTU për t´u bërë pjesë e kanalit zyrtar të Klan Kosovës në Viber.

*Klikoni KËTU për ta shkarkuar aplikacionin e Klan Kosovës në Android, dhe KËTU për iOS.