Kandidatura e Biden është një katastrofë totale për demokratët

Partia e presidentit është bërë një gerontokraci që mund të humbasë lehtësisht nga Trump, pavarësisht të gjitha bagazheve të tij

Njoftimi për rikandidim i Presidentit Joe Biden paraqet një provë për demokratët: sa kohë mundet një e kaluar e mirë drejtuese e një burri mbi të 80-at të mbulojë dështimin e tyre për të identifikuar dhe avancuar talentët e rinj politikë?

Vetëm 26 përqind e votuesve dëshirojnë që Biden të kandidojë për një mandat të dytë, sipas një sondazhi të fundit të Associated Press/Qendrës për Hulumtime Publike. Kjo përfshin më pak se gjysmën e demokratëve, megjithëse ky numër i fundit është përmirësuar që nga janari.

Demokratët më të rinj dhe më liberalë janë padyshim më pak entuziastë për Bidenin sesa anëtarët më të vjetër dhe më centrist të partisë. Një sondazh i New York Times/Siena College verën e kaluar nxori  se 94 përqind e demokratëve të moshës nën të 30-at parapëlqenin një kandidat tjetër.

Por asnjë alternativë e mundshme ndaj Bidenit nuk është shfaqur realisht. Këshilltarja e vetëndihmës Marianne Williamson nuk është e pozicionuar mirë për të marrë një president që ushtron detyrën, si kur Ted Kennedy sfidoi Jimmy Carter në vitin 1980 (dhe edhe kjo ishte e pasuksesshme). Robert Kennedy Jr. mund të ketë mbiemrin, por ndryshe nga babai dhe axhallarët e tij, ai është një figurë e skajshme.

Zëvendëspresidentja Kamala Harris nuk del mirë sipas sondazheve. Ajo nuk është dalluar veçanërisht në asnjë nga portofolet e saj të politikave, qofshin ato sfiduese, si emigracioni apo iniciativa të ndjeshme si programi hapësinor. Ajo në pjesën më të madhe është larguar nga imazhi i ashpër prokurorial që e dallonte atë si senatore dhe në politikën e saj në Kaliforni. Toni i saj i butë ka qenë kryesisht një dështim, duke bërë që të tallej për fjalimet e saj si dhe nëpër internet.

Sekretari i Transportit, Pete Buttigieg ishte më premtuesi në mesin e rivalëve më të rinj të Bidenit gjatë vitit 2020. Pozicioni i tij në kabinet supozohej t’i jepte atij një përvojë relevante dhe një pozicion më të mirë për të ndjekur presidencën sesa pozitën e kryebashkiakut të South Bend, një qyteti të vogël në Indiana. Në vend të kësaj ai ka kryesuar mbi fatkeqësitë e përsëritura.

Mund të bëhet debat se sa fajtor mund të jetë Buttigieg për daljet nga binarët e trenave dhe sistemit federal të aviacionit. Por ai as nuk i ka përmirësuar dukshëm situatat dhe as nuk ka bërë asgjë tjetër për të sugjeruar se duhet t’i bëhet promovim. Dhe Buttigieg ka luajtur mjaft qartë një rol në prishjen e aspektit të marrëdhënieve me publikun dhe krizave nën mbikëqyrjen e tij, në përputhje me imazhin e tij si një operator politik i përmbajtur.

Guvernatori i Kalifornisë, Gavin Newsom, është i vetmi zyrtar kryesor demokrat që ka bërë shumë për t’u përgatitur për mundësinë që Biden të mos kandidojë. Por ai ka bërë pak për ta penguar Bidenin nga kërkimi i një mandati të dytë dhe as nuk ka dashur që as të perceptohej se do ta sfidonte atë në zgjedhjet paraprake, pavarësisht se ofroi kritika të shpeshta ndaj lidershipit demokrat që implikon presidentin po aq sa kushdo tjetër.

Demokratët kanë mbetur me Biden, i cili do t’i mbushte 86 vjet në fund të një mandati të dytë, si kandidati i tyre më i mundshëm për vitin 2024. Me përjashtim të një pengese shëndetësore, ai është i sigurt se do të jetë kandidati i tyre për zgjedhjet e përgjithshme.

Kjo nënkupton që për zgjedhjet e treta presidenciale me radhë, demokratët do të duhet ta zëvendësojnë frikën dhe urrejtjen ndaj ish-presidentit Donald Trump me entuziazmin e vërtetë për bartësin e tyre. Ai funksionoi mjaft mirë në vitin 2020, mes një pandemie shoqëruar me rënien ekonomike. Trump, plus anulimi i garancisë federale të të drejtave të abortit nga Gjykata e Lartë, Roe kundër Wade, ndihmuan në kufizimin e humbjeve të demokratëve në zgjedhjet afatmesme.

Megjithatë ky hap dështoi në mënyrë epike në vitin 2016, kur Hillary Clinton ishte e nominuar. Dhe ndërsa vala e kuqe nuk erdhi në vitin 2022, është e mundur të vihet në dyshim se sa mirë ia dolën me të vërtetë demokratët atë vit. Po, kandidatët e varfër republikanë, shumë prej tyre të zgjedhur nga Trump, shpërthyen në një numër garash të fitueshme. Demokratët tejkaluan pritjet në shtetet më konkurruese dhe në distriktet e kongresit.

Por republikanët jo vetëm që fituan kontrollin e Dhomës së Përfaqësuesve, megjithëse me një dallim më të vogël se sa pritej: ata gjithashtu fituan votën popullore në garat e Dhomës së Përfaqësuesve, duke sugjeruar se edhe me Trump dhe abortin në fletëvotim, demokratët shmangën një plumb më shumë sesa sfiduan historinë. Partia Demokratike mezi mund të thuhet se ka një shumicë funksionale në Senat dhe ka përfunduar duke u pajtuar me disa nisma republikane tashmë.

Më 2020, Biden fitoi një numër të madh votash dhe përmirësoi dallimin kumulativ kombëtar të votave popullore të Clintonit. Sidoqoftë, garat presidenciale të ShBA-së janë përbërje e 50 zgjedhjeve nga 50 shtete. Prandaj Biden fitoi në kushte ideale me rreth 43 mijë vota në tre shtete vendimtare. Demokratët në fakt humbën vendet në Dhomën e Përfaqësuesve, gjë që e bëri një valë të kuqe të panevojshme në zgjedhjet e mëvonshme afatmesme.

Derisa Trump, me bagazhin e tij dhe problemet ligjore në rritje, është një shifër mjaft polarizuese për të humbur edhe ndaj një kandidati demokrat me të meta, nuk ka asnjë garanci që Biden do ta mposhtë atë, veçanërisht nëse kushtet kombëtare përkeqësohen më tej.

Biden merr nota relativisht të ulëta për administrimin e tij ekonomik në një kohë papunësie të ulët, rritje të respektueshme të Bruto Produktit Vendor dhe rritje të inflacionit. Nëse një rënie do të ndodhë vitin e ardhshëm, a do të garantonte dikush se do ta mposhtte Trumpin?

Nuk është gjithashtu e sigurt që Trump do të jetë kandidati republikan. Biden ka një plan për të kandiduar kundër guvernatorit të Floridës, Ron DeSantis. E gjithë qëllimi i  “ultra MAGA” është të transformojë republikanët e tjerë në klonet e Trumpit, gjë që DeSantis deri diku është përpjekur ta bëjë vetë.

Nëse DeSantis del si kandidati republikan, ai tashmë do ta ketë rrëzuar një gjigant politik. Nuk do të ishte shumë e largët të imagjinohet se ai mund ta ketë në vete gjetjen se si ta mërzitë një Biden në rënie.

Për më tepër, një fushatë kundër DeSantis, i cili mbush 45 vjeç në shtator, do të zmadhonte çështjen e moshës për Biden.

Pavarësisht se mburren me një parti të re për sa i përket votuesve, demokratët janë bërë një gerontokraci që në rastin më të mirë mund të luftojë me republikanët e Trumpit për diçka pak më të mirë se një barazim. Ata kanë filluar ta korrigjojnë këtë me zëvendësimin e ish-kryetares së Dhomës së Përfaqësuesve, Nancy Pelosi dhe ekipit të vjetër drejtues të demokratëve në dhomën e ulët të Kongresit.

Është pothuajse tepër vonë për të bërë këtë ndryshim me Biden në nivel presidencial. Demokratët do të duhet të shpresojnë që Biden të jetë gati për një fushatë të fundit, ndoshta kundër njërit prej dy republikanëve të cilët ia kanë frikën.

Jim Antle III është redaktor i politikës në Washington Examiner.

Tekst i Telegraph.co.uk, përkthyer nga KlanKosova.tv

Klikoni KËTU për t’u bërë pjesë e kanalit zyrtar të Klan Kosovës në Viber.

Klikoni KËTU për ta shkarkuar aplikacionin e Klan Kosovës në Android, dhe KËTU për iOS.