Perëndimi po bie në grackën e Putinit

Vizita e pacipë e presidentit Putin në Kaliningrad, në zemër të Evropës këtë javë, ishte një provokim shumë i qartë. Ndonëse nuk është një kërcënim direkt për NATO-n, ajo duhet të shërbejë si një thirrje zgjimi për ata që shohin që kriza po shpaloset në kontinent dhe mendojnë si zakonisht se kjo është e tëra, me Rusinë që tani ka ngecur në Ukrainë dhe lufta është duke shkuar drejt një ngërçi.

Ndërsa Kaliningradi është formalisht pjesë e territorit rus, gjeografia e tij është në një ‘pikë ndezjeje’ në kontinent, si një pykë në mes disa anëtarëve të NATO-s. Nëse ndonjëherë do të fillonte një luftë me NATO-n, rastësisht apo projektuar, do të ndodhte këtu. Pothuajse mund të paramendohet se despoti rus dëgjoi thirrjen për armë të gjeneralit Patrick Saunders këtë javë dhe mendoi se udhëtimi ishte një mundësi e artë për të kthyer thikën në një Perëndim të ndrojtur liberal, ku të rinjtë, beson ai, luftojnë vetëm në videolojëra dhe do të shmangeshin nëse ajo do të vinte në të vërtetë. Bazuar në reagimet e disa qarqeve, ai mund të ketë arsye të besojë në këtë.

Fakti që Peskov, “qeni sulmues” i Kremlinit kishte ndërmend të thoshte se kjo vizitë nuk ishte një provokim, konfirmon pikërisht që ajo ishte e atillë. Me të vërtetë, koha duhet të ketë qenë e qëllimshme, pasi stërvitja e madhe e NATO-s, Brave Defender, më e madhja ndër vite, që përfshin 90,000 ushtarë (me një kontingjent masiv nga ushtria e Mbretërisë së Bashkuar), po mbahet në rajon.

Vizita dha gjithashtu një mesazh të qartë në shtëpi përpara zgjedhjeve të tij të rreme pas disa javësh: Unë nuk kam frikë të udhëtoj, pavarësisht nga urdhërarrestet e lëshuara nga fuqitë perëndimore ndaj meje dhe nuk do t’i harroj popujt rusofolës kudo që janë.

Megjithatë, ndoshta roli më domethënës i vizitës, dhe shumë akteve të tjera provokuese të Putinit në javët e fundit, është ta vendosë një kurth për Perëndimin – në të cilin jemi realisht në rrezik të biem. Strategjia e tij kryesore është t’i shkaktojë NATO-s shumë probleme për të shmangur përpjekjet tona kryesore për mbështetjen e Ukrainës – terreni ku do të vendoset fati i tij vërtet. Sa më shumë që kombet evropiane të panikohen, aq më shumë do të priren të shikojnë nga brenda në mbrojtjen e tyre në vend se t’i japin armatim jetik Kievit, duke i blerë kështu Putinit një dritare vendimtare për t’u riarmatosur që të përgatitet për një sulm tjetër ndaj kombit demokratik më vonë gjatë këtij viti.

Duke qenë kështu, ne duhet të presim që Putini të testojë dhe provokojë dhe kjo nuk duhet të na largojë nga fokusi ynë kryesor: mposhtja e forcave të tij në terren në Ukrainë. Sepse fakti është, nëse i devijojmë armët dhe municionet nga Kievi, atëherë ne në fakt po e bëjmë më të mundshëm një konflikt të ardhshëm – nëse jo me Rusinë, atëherë me kombet e tjera që do të përfitonin nga një botë ku bëhet e lejueshme që kombet të kapin territore me forcë.

Rusia është totalisht me këmbë në luftë, ku e tërë ekonomia dhe industria i janë përkushtuar përpjekjeve të luftës. Disa vende evropiane dhe të NATO-s nuk mund të shpenzojnë as 2 përqind të Bruto Produktit Vendor për mbrojtje. Kremlini e di se bunkerët e municioneve në Perëndim janë në një gjendje të rrezikshme dhe shumica e politikanëve nuk duket se besojnë se gjendja e ushtrisë do të ndikojë në shanset e tyre për rizgjedhje këtë vit. Por sinqerisht, nëse e bëjmë këtë gabim, gjithçka tjetër që na shqetëson sot mund të bëhet tmerrësisht e parëndësishme nesër.

Është bërë shumë për vërejtjen e gjeneralit Patrick Saunders se, “ushtritë e rregullta fillojnë luftërat dhe ushtritë e qytetarëve fitojnë luftërat”. Ai ka të drejtë: 70,000 ushtarët tanë të rregullt do të rraskapiteshin shumë shpejt – nuk duhet të refuzohet kurrë rekrutimi në kushte ekstreme. Edhe forcat e rregullta ruse u ‘shpenzuan’ deri në fund të vitit 2022 dhe shumica dërrmuese e 600,000 ushtarëve rusë në Ukrainë janë tani rekrutë. Ata mezi janë të stërvitur dhe po vdesin në nivelet e gërryerjes së Luftës së Parë Botërore. Ne s’duhet ta bëjmë gabimin e Putinit. Ne duhet të fillojmë përgatitjet tani në dritën e sinjaleve agresive të Moskës dhe Iranit. Tiranët respektojnë vetëm forcën dhe ne rrezikojmë t’i japim Putinit dorën e kamxhikut duke mos rritur përmasat e forcave tona konvencionale dhe duke planifikuar skenarin më të keq.

Ata që ngritin zërin se të rinjtë e sotëm nuk e kanë stomakun për luftë janë, për mendimin tim, të pasinqertë. Britanikët kanë marshuar nën tingujt e daulleve që nga kohëra të lashta dhe kanë mposhtur armiqtë tanë. Unë nuk shoh asnjë zbehje të shpirtit luftarak britanik, dhe megjithëse mund të kërkojnë pak më shumë kondicionim fizik sesa dje, jam i bindur se do të sulmonin mure kur të kërkohej, nëse shkaku do të ishte i drejtë.

Shkurt, Putinit duhet t’i bëhet me dije se ne jemi gati për këtë luftë. Por mënyra më e mirë për ta bërë këtë nuk është duke bërë panik, por të investohet në kapacitetet tona ushtarake afatgjata dhe në një periudhë afatshkurtër, më urgjente, t’i japim Ukrainës gjithçka që i nevojitet për të fituar.

Koloneli Hamish de Bretton-Gordon është ish-oficer komandues i Regjimentit të Parë të Tankeve Mbretërore i Britanisë së Madhe.

Artikull i botuar në The Telegraph, i përkthyer nga KlanKosova.tv.

*Klikoni KËTU për t´u bërë pjesë e kanalit zyrtar të Klan Kosovës në Viber.

*Klikoni KËTU për ta shkarkuar aplikacionin e Klan Kosovës në Android, dhe KËTU për iOS.