Amerikë, tani ose kurrë!

Emërimi i një këshilltari të posaçëm është në dobi të Trumpit, por ka ende shpresë se ish-presidenti amerikan mund të paditet.

Merrick Garland është frikacak.

Kur historia dhe shteti i së drejtës kërkuan që ai të vepronte, prokurori i përgjithshëm i SHBA-së, u zmbraps. Edhe më keq, Garlandi ka tradhtuar betimin solemn të detyrës që mori kur u emërua shef i zbatimit të ligjit në Amerikë në fillim të vitit të kaluar.

Garlandi ngriti dorën e djathtë dhe u betua të “mbështesë dhe mbrojë” kushtetutën e SHBA-së “kundër të gjithë armiqve, të huaj dhe vendas”. Ai ra gjithashtu dakord që “ta merrte këtë detyrim pa asnjë rezervë mendore apo qëllim shmangieje”.

Garlandi nuk e mbajti fjalën. Në vend të kësaj, ai i është shmangur “detyrimit” të tij për të mbrojtur kushtetutën edhe përballë shkeljes flagrante të ligjit nga një ish-president i kthyer në “armik” të dokumentit themelues që ai gjithashtu ishte betuar se do ta mbështeste.

Në vend që të përmbushte detyrën e tij, Garlandi bëri një zgjedhje të pafalshme – disa thonë “frikacake”. Ai i tha dikujt tjetër që ta bënte punën për të pasi, me sa duket, Garlandi ka çështje më të ngutshme për t’u marrë me to në raport me ndjekjen e mundshme penale të presidentit të 45-të, Donald Trump.

Duke emëruar Jack Smithin – ish-drejtuesin e seksionit të integritetit publik të Departamentit të Drejtësisë (në SHBA, shën/red) dhe një prokuror veteran për krimet e luftës – këshilltar special për të udhëhequr hetimet ndaj Trumpit, Garlandi ka refuzuar një angazhim të premtuar në ditën e tij të parë si prokuror i përgjithshëm i mijëra punonjësve në departamente të drejtësisë dhe si rrjedhojë miliona amerikanëve të shkolluar.

Nuk mund të ketë, tha ai, “një rregull për miqtë dhe një tjetër për armiqtë, një sundim për të fuqishmit dhe një tjetër për të pafuqishmit, një sundim për të pasurit dhe një tjetër për të varfrit… Së bashku, ne do t’i tregojmë popullit amerikan me fjalë dhe vepra se Departamenti i Drejtësisë ndjek drejtësi të barabartë dhe i përmbahet shtetit të së drejtës”.

Çuditërisht, rezulton se me veprat e tij, Garlandi ka vërtetuar, përsëri, se ekziston një rregull për të pasurit dhe të fuqishmit dhe një tjetër për të varfrit dhe të pafuqishmit. Dhe ai ka konfirmuar se “drejtësia e barabartë” është një anakronizëm i marrë i nxjerrë, si sugjerim, në fjalimet e lulëzuara nga një prokuror i përgjithshëm më i interesuar për dukjen e drejtësisë sesa për zbatimin sundimit të ligjit pa frikë apo favor.

Ju dhe unë e dimë se nëse një qytetar i varfër dhe i pafuqishëm amerikan do të kishte qenë palë në nxitjen dhe inkurajimin e një grusht shteti ose do të ishte zbuluar duke grumbulluar një sasi dokumentesh të klasifikuara në shtëpi, çekiçi i frikshëm i Departamentit të Drejtësisë do të kishte rënë shpejt dhe fort.

Garlandi e pranoi këtë standard kokëfortë të dyfishtë kur ai tha në deklaratën e tij teksa njoftoi për emërimin e Smithit se “në disa raste të jashtëzakonshme, është në interesin publik të caktohet një prokuror special për të menaxhuar në mënyrë të pavarur një hetim dhe ndjekje penale”.

E pabesueshme, por në të vërtetë Garlandi tha se, si prokuror i përgjithshëm i Presidentit Joe Biden, ai nuk mund të konsiderohej një arbitër “i pavarur” i shtetit të së drejtës – duke e bërë veten dhe të gjitha fjalët e bukura për “drejtësinë e barabartë” jo vetëm të parëndësishme, por edhe mashtruese.

Nëse qëllimi i Garlandit ishte të zbehte kritikat se hetimet për veprimet e “ish-djaloshit” janë të motivuara politikisht, ai ose ka qenë në gjendje kome të rehatshme le të themi që nga viti 2016, ose është vënë në lajthitje.

Nëse ai beson se duke emëruar një “këshilltar special”, Trumpi dhe legjioni i tij i mbështetësve brenda dhe jashtë Kongresit do të përmbahen nga ulërima për ekseset e liga të një “deep state”-i tinëzar, kjo nënkupton se gjykimi i Garlandit është aq i pafytyrë sa ndoshta udhëheqësi i atëhershëm i shumicës republikane në Senat, Mitch McConnell i bëri një nder vendit duke penguar emërimin e tij në Gjykatën e Lartë në vitin 2016.

Ndërkohë, kur Smithi largohet nga Haga për në Uashington, më mirë i bie të vishet me anti-plumb. Trumpi, aleatët e tij në Kongres dhe personalitetet e tërbuara të “Fox News”, tani do t’i stërvitin kthetrat e tyre në këshilltarin special në një përpjekje të qëndrueshme dhe të koordinuar për ta diskredituar atë dhe punën e tij.

Ne dhe ai nuk duhet t’i kushtojmë vëmendje dhe t’i lëmë të vajtojnë në dhomën e tyre të këndshme, të jehonës së realitetit alternativ.

Garlandi përfundoi deklaratën e tij të mjerë e gjarpëruese, duke i garantuar amerikanët se “duke pasur parasysh punën e deritanishme dhe përvojën prokuroriale të zotit Smith, ka besim se ky emërim nuk do të ngadalësojë përfundimin e këtyre hetimeve”.

Kam parë këmbësorë të me trupa të aftë që përpiqen të ecin në trotuaret e mbushura me akull e të lëvizin më shpejt se Garlandi dhe Departamenti i tij i Drejtësisë gjithnjë në mëdyshje.

Thuhet se presidenti e ka shprehur privatisht zhgënjimin e tij me ndjekjen e ngadalshme penale të Garlandit ndaj Trumpit, nxitja e të cilit për një kryengritje vdekjeprurëse më 6 janar 2021, përbën, këmbëngul Bideni, “një këmbë në fytin e amerikanëve dhe demokracisë amerikane”.

Në prill, “The New York Times” zbuloi se Bideni “dëshironte që Garlandi të sillej më pak si një gjykatës i rëndë dhe më shumë si një prokuror që është i gatshëm të ndërmarrë veprime vendimtare”.

Tani, duke hequr dorë nga vetja, prokurori i përgjithshëm, në një mënyrë të prekshme, ka shpërblyer Trumpin dhe lojën e tij egoiste për të shpallur kandidaturën e tij për president herët, duke i siguruar atij atë që të gjithë mashtruesit lakmojnë dhe kërkojnë: kohën.

Trumpi do të shfrytëzojë muajt shtesë që i ka dhënë Garlandi për të promovuar nocionin absurd, por politikisht bindës, se ai është viktimë e forcave hakmarrëse të zgjedhura dhe të pazgjedhura, të cilat mbeten, si gjithmonë, të vendosura për ta penguar atë që “ta bëj përsëri Amerikën të mrekullueshme”.

Hetimi i Smithit ka të ngjarë të vazhdojë edhe pas vitit të ri dhe të rrjedhë në një garë presidenciale që do të marrë vrull – me ose pa një Biden në krye të Demokratëve.

Megjithatë, Smith po përshkruhet në raportet e mediave si një prokuror i vendosur dhe me përvojë që i fiton rastet. Unë mendoj se kjo duhet të jetë qetësuese për ne që jemi të etur për të parë Trumpin në bankën e të akuzuarve. Ndërsa Tefloni duket, më në fund, duke u larguar nga Teflon Don, se ka treguar një aftësi të jashtëzakonshme për të tejkaluar fuqinë që e ka merituar shumë herë.

Pavarësisht kujdesit tim të bezdisshëm dhe pesimizmit të rrënjosur, unë jam i bindur se gjilpëra është zhvendosur dhe Trumpi do të paditet – me miratimin e fshehtë të Garlandit.

Por, nëse vjen dhe kurdo që vjen ajo ditë e lavdishme, do të vijë pavarësisht shqetësimit dhe pavendosmërisë indinjuese të Prokurorit të Përgjithshëm. Ai nuk duhet të shpërblehet me lëvdata ose të vlerësohet për faktin se ka bërë atë që ai e quan “gjënë e duhur”. Garlandi nuk e ka merituar.

Bideni ka të drejtë. Trumpi është i papërshtatshëm për t’u bërë sërish komandant i përgjithshëm dhe ai përfaqëson një rrezik për strukturën tashmë të copëtuar të demokracisë së dobët të Amerikës.

Është koha që Presidenti Trump të reduktohet në të burgosurin Trump. Amerika, tani ose kurrë.

Andrew Mitrovica është kolumnist i “Al Jazeera”-s me bazë në Toronto. /Klankosova.tv

*Klikoni KËTU për t´u bërë pjesë e kanalit zyrtar të Klan Kosovës në Viber.

*Klikoni KËTU për ta shkarkuar aplikacionin e Klan Kosovës në Android, dhe KËTU për iOS.