Putini ka humbur në Ukrainë. Lufta e ardhshme e Kinës në Tajvan duhet të jetë fokusi ynë

Kur të përfundojë lufta në Ukrainë, Rusia do të jetë e parëndësishme. Ushtria e Putinit është shkatërruar në fushat e Ukrainës Lindore; përveç forcave bërthamore të Moskës, Putini – ose më shumë gjasa pasardhësi i tij – nuk do të ketë asgjë me të cilën të kërcënojë Perëndimin, veçanërisht pasi Finlanda, Suedia dhe Ukraina të jenë bashkuar me mburojën e NATO-s.

Madje as këto armë nuk do të kenë asnjë përdorim praktik. Arsenali shumë i lavdëruar bërthamor rus është i pafuqishëm kundër parandalimit bërthamor perëndimor. Duke pasur parasysh gjendjen e forcave të tjera të Moskës, ka pyetje legjitime se sa prej tyre në të vërtetë janë funksionale. Dhe, sigurisht, Kremlini nuk ka treguar se si t’i paraqesë këto kërcënime për të arritur qëllimet e tij. Deri më tani, është arritur saktësisht e kundërta e asaj që supozohej; Kërcënimet e Putinit për Armagedonin e kanë inkurajuar Perëndimin të armatosë Ukrainën deri në dhëmbë dhe të zgjerojë NATO-n drejt lindjes.

Rusia ka mbaruar, le t’i ndalojë të shtënat. Kërcënimi i së nesërmes bie mbi Azinë dhe si një patogjen i paparë po na zvarritet të gjithëve, por pa u vënë re nga shumë njerëz. Ndërsa Putini dominon titujt e lajmeve, raporti i fundit i Ministrisë Britanike të Mbrojtjes “Rifreskimi i rishikimit të integruar” e identifikoi me të drejtë Kinën si kërcënimin kryesor për mbrojtjen dhe sigurinë e MB-së dhe NATO-s.

Pekini ka investuar shuma të mëdha në ndërtimin e një ushtrie masive moderne, marine dhe forcë ajrore. Ajo synon një zgjerim masiv në stokun e saj të kokave bërthamore. Iniciativat e saj “rrip dhe rrugë”, veçanërisht në të gjithë Afrikën, duken si një formë moderne e kolonializmit që synon t’i bëjë vendet të mbështeten në vullnetin e mirë të PKK-së (Partia Komuniste e Kinës), ndërkohë thithen burimet dhe identifikohen vendet për portet ushtarake.

Dhe, sigurisht, ka shkathtësi jokonvencionale të shtetit. Tani duket se ka shumë të ngjarë që pandemia e Covid-19 të jetë shkaktuar nga një lloj aksidenti në laboratorin e virologjisë në Wuhan. Shteti kinez ka bërë përpjekje të jashtëzakonshme për të parandaluar çdo hetim adekuat që mund ta konfirmojë këtë, dhe laboratorët e tjerë mbeten të fshehur në fshehtësi. Disa mund të jenë duke kryer eksperimente të rrezikshme “përfitimi të funksionit” me patogjenë, me aplikime të mundshme ushtarake. Siç e pamë vetëm tre vjet më parë, këto mund ta gjunjëzojnë një vend më shpejt se çdo sasi e pajisjeve ushtarake.

Një hardware të cilin, me që ra fjala, ne mund të mos e kemi. Tani për tani, Ukraina po dominon aparatin tonë politik, ushtarak dhe të sigurisë. Vladimir Putin është njeriu më i rrezikshëm në Evropë dhe është e drejtë që ai të ndalohet. Por një ngjarje relativisht e vogël në Sudan, e cila pothuajse kaloi pa u vënë re, ishte dëshmitare e përpjekjeve tona të vogla dhe të tepruara ushtarake për të çuar disa qindra britanikë në mënyrë të sigurt në Qipro. Kjo duhet të jetë një thirrje zgjimi; ne kemi nevojë për një ushtri që nuk është vetëm për shfaqje, por mund t’i mbrojë në mënyrë efektive këto ishuj.

Në fund të fundit, kërcënime të reja do të vijnë. Kina po e sheh Tajvanin siç e sheh peshkaqeni një fokë. Dy aeroplanmbajtëset tona masive nuk duken më si “elefantët e bardhë” siç dukeshin disa vite më parë, dhe është mirë që ne kemi disa shkathtësi për t’ia huazuar përpjekjeve perëndimore në rajon. Por Kina në aspektin e sigurisë është si një ajsberg; ne të gjithë mund të shohim zgjerimin e tij ushtarak mbi vijën ujore, por ajo që po ndodh poshtë është e madhe, e rrezikshme dhe jo plotësisht e dukshme.

Për një kohë të gjatë, ne kemi qenë të lumtur të pranojmë përfitimet ekonomike të flukseve tregtare dhe të investimeve me Kinën, ndërkohë që mbyllim një sy ndaj rreziqeve të fuqishme të sigurisë që kjo paraqet. Fatura po vjen tani. Pekini është larg kërcënimi më shqetësues për stabilitetin global.

Tani është koha për të ndaluar së foluri për Kinën si një kërcënim sigurie, por për të filluar në mënyrë aktive për ta zbutur atë. Fatmirësisht për ne, marka e çuditshme e komunizmit kinez ka në zemër parimet ekonomike kapitaliste. Mënyra më e mirë për të parandaluar zgjerimin kinez të ushqyerjes së gjakut ekonomik të oksigjenuar është shtrëngimi i arterieve që e ushqejnë atë; tregjet amerikane dhe evropiane që dërgojnë para drejt Pekinit. Çdo shtrëngim në aksesin në tregun kinez do t’i mohojë Kinës burimet që i nevojiten për t’u zgjeruar financiarisht dhe politikisht. Ndërsa forca ushtarake do të ketë një rol jetik për të luajtur, jugulari ekonomik është ajo që do të ketë më shumë rëndësi në planin afatgjatë.

Koloneli (në pension) Hamish de Bretton-Gordon OBE është një ish-komandant i Regjimentit të Parë të Tankeve Mbretërore dhe ish-komandant i Forcave CBRN të MB-së dhe NATO-s

Deputeti Tobias Ellwood është kryetar i Komitetit të Përzgjedhur të Mbrojtjes

Shkrimi origjinal është publikuar në “The Telegraph”, dhe është përkthyer nga Klankosova.tv

Rrini të informuar mbi zhvillimet kryesore duke u bërë pjesë e komunitetit tonë në Viber

BONUS: Merreni aplikacionin tonë në Android dhe iOS

*Klikoni KËTU për t´u bërë pjesë e kanalit zyrtar të Klan Kosovës në Viber.

*Klikoni KËTU për ta shkarkuar aplikacionin e Klan Kosovës në Android, dhe KËTU për iOS.